tĭnŭi, tentum (2) ;
I. a. staande houden, niet laten zinken, steunen, houden, aēr sustinet volatus avium, Cic., se, Cic., Liv., se a lapsu, Liv., vix arma, Liv., arma male, het schild niet goed voor zich uit houden, Liv. | dragen, bovem, Cic., columnae et templa et porticus sustinent, Cic. ; van bomen, poma, Ov.
b. overdr., dragen, verdragen, op zich nemen, uithouden, te boven komen, causam (de schuld), Cic., causam publicam, Cic., tres personas (rollen), Cic., munus in re publica, Cic., sustines non parvam exspectationem imitandae industriae nostrae, een niet geringe verwachting rust op u, dat gij enz., Cic., vim morbi, Caes., casum belli, Caes., poenam, Cic., potentiam alcs, Cic., eos querentes non sustinuit, kon geen weerstand bieden aan enz., Liv., vand. sustineo, ik kan, ik ben in staat, ik kan het over mij verkrijgen, c. inf., Ov., Suet., m. acc. c. inf., sustinebunt se litteris non credidisse ? Cic. ; in ’t bijz., (een vijandelijke aanval) uithouden, (tegen de vijand) stand houden, weerstand bieden, oppugnationem, Caes., proelium, Caes., numerum hostium, Caes., hostes, Caes., ad haec sustinenda, om zich daartegen staande te houden, Caes., absol. sese diutius sustinere non posse, Caes., Brutus Mutinae vix sustinebat, Cic. | onderhouden, voeden, nepotes, Verg., homines (van de grond), Cic., (arbor) ingentem sustinet umbram, Verg. | in stand houden, ophouden, handhaven, civitatis dignitatem ac decus, Cic., amicum labentem, Cic., animos (moed) pugnantium, Liv., vand. sustineri alqā re, in iets bestaan, Cic.
II. a. eig., tegenhouden, stuiten, equum incitatum, Caes., agmen, Liv., signa, met het leger halt houden, Liv., impetum, Cic., Liv.
b. overdr., weer houden, inhouden, assensionem of assensum, Cic., se, Caecin. in Cic. ep., se ab assensu, Cic., me sustinebam, ne scriberem, Cic. | vertragen, uitstellen, solutionem, Cic., rem in noctem, Liv., se, zich ergens ophouden, Cic.
