ĭi, n.
1. eig., het stil zijn, zwijgen, stilzwijgen, stilte, s. est, Cic., silentio of cum silentio audiri, Cic., Liv., s. facer e classico, Cic., silentio praeterire, - transire, Cic., vindicare a silentio (vergetelheid), Cic., silentio noctis, Caes., poët. plur., muta silentia noctis, Ov., | in ’t bijz., ongestoordheid (bij de waarneming der voortekens).
2. overdr., stilte, stilstand, rust, werkeloosheid, s. iudiciorum ac fori, Cic., vitam transire silentio, Sail., biduum deinde s. fuit, Liv.
