bŏris, n.
I. eig., hard -, best hout, inz. = eik, eikenhout.
II. meton.
a. van uit eikenhout of ander hard hout vervaardigde voorwerpen: r. aratri, eikenhouten ploeg, Verg., r. sacrum, het houten paard van Troje, Verg., r. praefixum, speer, lans, Verg., in robore accumbunt, op eikenhouten, harde banken, Cic. | in ’t bijz., de in de Romeinse staatsgevangenis (carcer) aangelegde onderaardse kerker, ook Tullianum genoemd, Liv.
b. hardheid, sterkte, vastheid, kracht, ferri, Verg., navium, Liv., inz. = forsheid, kloekheid (van het lichaam), robur et colos imperatoris, Liv.; (geestelijke en zedelijke) kracht, sterkte, animi, Cic. | concr., het sterkste, krachtigste deel (van iets), kracht, kern, stam, optimorum civium, Cic., illa robora populi Romani (van personen), Cic.; van soldaten = kern, keurtroepen, quod fuit roboris duobus proeliis interiit, Caes., plur. haec sunt nostra robora, Caes., robora peditum, Liv.; van plaatsen, coloniam robur ac sedem bello legere, tot vaste basis, Tac.
