ŭi, ĭtum (2);
1. zich schamen, induci ad pudendum, Cic., pudendo, doordat men zich schaamt, Cic.
2. beschaamd maken, met schaamte vervullen, en wel: p e r s., me autem quid pudeat, qui etc., Cic., non te haec pudent? Ter. | i m p e r s., pudet me alcs rei, ik schaam mij voor iets, Cic., pudet deorum hominumque, het is een schande voor goden en mensen, Liv.; m. d u b b. g e n., patris mei meūm factūm pudet, ik schaam mij voor (tegenover) mijn vader voor mijn handelingen, Enn.; c. i n f., pudet dicere, Ter., Cic., te id facere puduit, Ter.; m. a c c. c. i n f., pudet tam praeclaram urbem a rege deletam esse, Curt.; m. s u p i n. 2, pudet dictu, Tac.
P a r t. pudendus, waarover men zich schamen moet, vand. smadelijk, schandelijk, lelijk, vita, Ov., pars, schaamdeel, Ov., pudendum est (men moet zich schamen), m. a c c. c. i n f., Cic.
