cĭdis en cĭdos, f. Phoeis, landschap in het Noorden van Griekenland tussen Boeotië en Aetolië.
Daarv. Phōcăĭcus, Phocisch. | Phōcenses, ĭum, m. de inw. van Ph., Phocensers. | Phōcēus, uit Phoeis, Phoceisch, iuvenis Phocēus of alleen Phocēus (de Phoceër) = Pylades, zoon van Strophius, de koning van Phoeis. | Phōcĭi, ōrum, m. de inw. van Ph., Phociërs.
