Pĕdĕs

betekenis & definitie

dĭtis, m.

1. voetganger.
2. in 't bijz., voetknecht, collectief = voetvolk, infanterie, overdr., equites peditesque, patriciërs en plebejers (daar de plebejers te voet dienden, de patriciërs te paard), Cic. | plur. pedites = de landmacht, Vell.