I. ae, f.
1. eig., uitstel, vertraging, oponthoud, moram alci rei inferre of afferre of facere, Cic., moram interponere, Caes., res habet (duldt) moram, Cic., nihil in mora habuit, quo minus etc., draalde niet enz., Vell., est alqd in mora, quo minus etc., Liv., per me nulla m. est, Ter., of nulla in me est m., Verg., ik houd het niet tegen, ik ben bereid, nulla m. est, dat kan terstond geschieden, Nep., sine mora, Cic., of (poët.) haud mora, Verg., of nullā morā, Prop., onverwijld. | in ’t bijz., oponthoud (op mars), rust, rustdag; pauze (in het spreken).
2. overdr., poët., (van tijd) duur, lengte, morā, mettertijd, van lieverlede, Ov.; meton., belemmering (van de persoon of de zaak, die iets vertraagt).
II. ae, f. een afdeling van het Spartaanse leger, bestaande uit 400-900 man, een mora.
