ŭi, ŭtum (3); in ’t alg., ergens uitgraven, -wroeten, -trekken, -rukken, mortuum, Cic., aurum terrā, Ov.; opwoelen, openrukken, -scheuren, terram, Phaedr., missā lotus hastā, Ov., eruitur oculos (= ei oculi eruuntur), Ov.; opsnuffelen, opjagen, alqm, Cic. | overdr., hoc mihi erui non potest, dat laat ik mij niet uit het hoofd praten, Cic., difficultate nummariā erui, Cic.; aan het licht brengen, opsporen, ontdekken, uitvorsen, memoriam alcs rei ex annalium vetustate, opsnuffelen, Cic., maar memoriam exercitatione, af dwingen, Cic.
2. praegn., tot de grond toe verwoesten, urbem, Verg., Corinthum funditus, Vell. [ overdr., ten onderste boven keren, vernietigen, regnum, Verg., civitatem, Tac.
