ōris, m. degene, die bij een stipulatio, d. i. bij een plechtig verdrag (borgtocht, contract) door de stipulator, die zich de belofte doen liet, bijgehaald werd, om zich dezelfde belofte te laten doen, opdat hij dan desnoods voor het gerecht als getuige of hulp van de stipulator kon optreden. | overdr., een onvoorwaardelijk instemmer met iemd, alcs, Cic.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
