i, m.
1. eig., stekel, punt.
2. overdr., vooral plur.,
a. het puntige en scherpe van de bewijsvoering of van het oordeel; het scherp optreden, severitatis, Cic., de macht om te kwetsen, aculeo amisso, Liv.; van de rede, zowel = diepe indruk, aculeos relinquere in animis, Cic., als = steek, hatelijkheid, fuerunt nonnulli aculei in C. Caesarem, Cic.; de angel van de smart enz., sollicitudinum aculei, Cic.
b. prikkel, spoorslag tot iets.
