1. bn., bw.; zie min (I);
2. minste, m. en v. minsten (inschikkelijkste): wees maar de minste, d. i. geef maar toe;
3. o.; in zegsw.: ten minste, a) op zijn minst genomen, b) in de geringste mate b.v. in het minst(e) niet of: niet in het minst(e), in het geheel niet; op zijn minst, zo min mogelijk gerekend; voor het minst, a) op zijn minst; b) althans ten minste. Opm. minst is superlatief van min en weinig.
