m. kelken (Gr.-Lat. calix; vroeger in het alg. voorwerp, waar men uit drinkt; 1 R.-K. vat van bepaalde vorm [brede, wijde kom op hoge voet] gebruikt voor de consecratie in de Mis; 2 Prot. beker bij het avondmaal; 3 in fig. verband in allerlei toepassingen; 4 soort van wijnglas; 5 bij verg. van zaken, die op een kelk gelijken inz. plantk. de doorgaans groene krans v. bloembekleedselen buiten de bloemkroon):
1 de kom van de kelk moet van goud of verguld zilver zijn;
2 de predikant geeft de kelk aan alle gelovigen;
3 de (bittere) kelk des tijdens;
4 karaffen en kelken; kelken van kristal;
5 bloemen in glazen kelken, kelkvormige bloemvaas; op de kelk ingeplant.
