drong, h. (1, 2, 3, 4, 5), i. (4) gedrongen (1 door aanhoudende druk in een bepaalde toestand, op een bepaalde plaats brengen; 2 iem. bemoeielijken door zijn lichaam in een mensenmenigte enz. tegen hem aan te duwen; 3 nopen; 4 zich door krachtige druk of tegenover een weerstand een weg banen, een plaats verzekeren; in een mensenmenigte zoeken voorwaarts te komen of zich ruimte te verschaffen; 5 zedelijke druk doen gevoelen):
1. iem. v. zijn plaats —; iem. op de achtergrond —; refl. zich op de voorgrond —;
2. ik liet mij — van hoeken tot kanten;
3. de tijd, de nood dringt mij te handelen;
4. in de stad —; niet —!
5. de tijd, de nood kan —.
