(laat-Lat.: retabulum, eigenl. retrotabulum, ➝ retro = achter, en tabula = tafel, plank), naam, in de M. E. gegeven aan een (sinds 11e e.) achter, tegen of op het altaar aangebrachten wand, oorspr. slechts versierd met voorstellingen in reliëf of schildering, en die zich in N.
Europa ontwikkelde tot het zgn. vleugelaltaar, waarbij die wand ten deele uit luiken was samengesteld, welke bij groote feesten geopend werden en zich dan ver buiten de altaartafel uitstrekten. Verder werd geleidelijk de r. meer en meer uit bouwkundige elementen opgebouwd, zich daarbij vaak in pvramidevorm zeer hoog verheffend. ➝ Altaar (met afb.) en ➝ Altaarstuk.Lit.: Braun, Der christl. Altar (1924).
Louwerse.