(Ned. en Belg. recht) is een buitengewoon rechtsmiddel, door de wet in bepaalde gevallen toegekend tegen vonnissen in burgerlijke zaken, welke niet meer vatbaar zijn voor hooger beroep, cassatie of verzet. R.-c. kan worden ingesteld door hen, die bij het vonnis → partij waren, in eenige, door de wet met name genoemde gevallen, o.a. indien de beslissing berustte op na de uitspraak ontdekt bedrog der wederpartij, indien gevonnist is op stukken, die later voor valsch verklaard zijn, en indien men na het vonnis stukken van beslissenden aard in handen heeft gekregen, welke door toedoen van de wederpartij waren achtergehouden.
Het r.-c. wordt behandeld voor denzelfden rechter, die het bestreden vonnis heeft gewezen (Ned. W. v.
B. Rv. art. 382 vlg.; Belg.
W. v. B.
Rv. art. 480 vlg.).v. d.Kamp.