(Gr. polus = veel; glotta = tong, taal), 1° iemand, die meerdere talen verstaat.
2° Een bijbeluitgave, waarin vsch. tekstrecensies in onderscheiden talen naast elkaar staan afgedrukt. Vanaf de vroegste tijden werden speciaal om apologetische redenen dgl. handschriften vervaardigd. Voor de tekstcritiek zijn ze zeer nuttig. Vanaf de 16e e. neemt het aantal toe: P. van Alcala (→ Complutenser p.), P. van Antwerpen (→ Biblia regia, Arias Montano). De P. van Londen is de meest verspreide en is zeer waardevol en zorgvuldig bewerkt. Ze is uitgegeven door Brion Walton en voltooid in 6 folianten in 1657. De eerste 5 deelen geven het O. en het N.T. in 9 talen; het laatste deel biedt het critisch apparaat. Vigouroux gaf uit: Sainte Bible polyglotte (Parijs 1898-1909); ze bevat Hebr., Gr. en Vulgaattekst met de Fr. vertaling. C. Smits.
Lit.: J. Goettsberger, Einleitung in das A. T. (1928).