(geneesk.), door Forlanini in 1882 voor het eerst toegepast, beoogt de long meer rust te geven, door ontspanning van het longweefsel. Hiertoe wordt lucht tusschen de pleurabladen gebracht met behulp van het pneumothorax-apparaat, nadat men van te voren de opening van een naald tusschen de pleurabladen gebracht heeft.
Uit het apparaat wordt dan de lucht in de borstholte geperst, terwijl een manometer de contrôle van den druk mogelijk maakt; en de long valt samen al naar gelang men meer lucht laat toestroomen. De werking van de p. kan door pleura-adhesies (plaatselijke vergroeiing van de borstvliesbladen meestal ten gevolge van droge pleuritis) belemmerd worden.
Deze kan men doorbranden, nadat men met behulp van de pleuroscopie zich een overzicht van de ligging der adhesies heeft verschaft. Een vrij veel voorkomende complicatie van de p. is de erin optredende pleuritis (men spreekt dan van: vocht in de pneu).
Deze pleuritis werkt vaak op den duur gunstig. Wynands.
