Natuurkundige. * 9 Oct. 1879 te Pfaffendorf bij Koblenz. 1912-’14 prof. in de theoretische natuurkunde te Zürich, 1914-’19 te Frankfurt a.d. M., sinds 1919 te Berlijn. In l912 ontdekte hij met Friedrich en Knipping de interferentie van röntgenstralen aan kristallen [→ Röntgenanalyse (van kristallen)], waarmee definitief het golfkarakter van die stralen was bewezen.
Ook heeft hij verdiensten op het gebied van de quantentheorie en de relativiteitstheorie. Met Epstein schreef hij het artikel „Wellenoptik” voor de Encycl. der Mathemat. Wissenschaften (1913).
In 1914 kreeg hij den Nobelprijs voor natuurkunde. Verder schreef hij: Die Relativitätstheorie (1923). J. v.
Santen.Lit. : V. Junk, Die Nobelpreisträger (1930).