of Landibertus, Heilige, bisschop van Maastricht-Tongeren (ca. 672 ca. 708). L. werd geboren te Maastricht, waar een vrij jonge traditie zijn geboortehuis aanwijst. Hij werd opgeleid door den H.
Theodardus, wien hij opvolgde op den bisschoppelijken troon van Maastricht. Waarsch. betrokken in de politieke woelingen, moest hij vijf jaar lang een toevlucht zoeken in het klooster van Stavelot. Door Pepijn van Herstal werd hij in zijn waardigheid hersteld.
Door hem werd het geloof verkondigd in Noord-Brabant, waar hij waarsch. met S. Willibrordus heeft samengewerkt. Door twist over kerkelijke goederen ontstond er een veete tusschen zijn familie en edelen uit de omgeving van Pepijn, waarvan de bisschop het slachtoffer werd.
Te Luik werd hij vermoord (708 of 709). Eerst werd hij begraven te S. Pieter bij Maastricht, vanwaar zijn lichaam in 720 werd overgebracht naar de kerk, die te zijner eere op de plaats van den moord te Luik gebouwd was.
Een latere legende schreef den moord toe aan Pepijn zelf, die door S. Lambertus wegens zijn huwelijksontrouw openlijk berispt zou zijn. Hij werd de patroon van het bisdom Luik.
Feestdag 17 September.Lit.: v. d. Essen, Etude critique des vitae des saints mérovingiens (1907). Vlekke.
In de iconographie wordt L. sedert de 12e eeuw voorgesteld met bisschopsstaf en boek. Bekend is vooral het zilveren borstbeeld te Luik (begin 16e eeuw); ook ziet men L. als martelaar geknield doorstoken worden (houtsnede uit Vita Sanctorum van 1488; Carlo Sarraceni in S. Maria dell’ Anima te Rome); een scene uit de legende in S. Bavo te Gent: L. draagt bij gebrek aan een wierookvat gloeiende kolen in zijn mantel. p. Gerlachus.
