Zuid-Slavisch dialect uit de 9e eeuw, waarschijnlijk uit Macedonië afkomstig, ook wel genaamd Oud-Bulgaarsch, en gebezigd door den H. Cyrillus bij de vertaling der H. Schrift.
Ten onrechte werd het K. gehouden voor het oer-Slavisch door enkele Slavisten in het begin der 19e eeuw. De overwegende positie der Orthodoxe kerk in Rusland heeft vele Russicismen toegevoegd aan het K., het eerst in het Ostromir-Evangelie van 1056. Het K. wordt in de Orthodoxe landen (Rusland, Bulgarije en Servië) nog steeds als kerktaal gebruikt en op scholen en seminaries onderwezen.
De oudste documenten zijn in Glagolietisch letterschrift: Codex Zographensis; C. Marianus; Psalterium Sinaiticum; Kiew-missaal; de latere in Cyrillisch letterschrift: Sava Evangelie, Codex Suprasliensis.Lit.: Leskien, Handb. der altbulg. Sprache (1910); Boeslajew, Kratkaja gramm. (Russ.). v. Son