Lord, natuurkundige. * 12 Nov. 1842 te Langford Grove (Essex), ✝ 30 Juni 1919 op zijn landgoed Terling Place (Essex). 1879-1884 directeur van het Cavendish laboratorium te Cambridge. Hij leverde belangrijke bijdragen op vele gebieden der klassieke physica.
Hij verrichtte intensiteitsmetingen van het geluid (schijf van R., 1882). De Formule van R. heeft betrekking op de verstrooiing van licht door kleine deeltjes (1871 en 1899) (zie onder).
Bij het onderzoek van gassen vond hij met Ramsay het argon (1894). Hij stelde de eerste theoretische wet voor de zwarte straling op.
In 1904 kreeg hij den Nobelprijs voor natuurkunde.Werken: Theory of Sound (2 dln. 1877-’78); Scientific Papers (5 dln. 1899-1912).
Lit.: R. J. Rayleigh, Life of J. W. S. (1924).
Formule of verstrooiingswet van Rayleigh.
Licht, dat valt op materiedeeltjes, ondergaat hieraan een verstrooiing, die afhankelijk is van de golflengte van het licht. Hoe kleiner de golflengte, des te sterker de verstrooiing, en wel zóó, dat de verstrooiing omgekeerd evenredig is met de vierde macht van de golflengte. Zie → Lichtvoortplanting; → Morgenrood. Het gebruik van gele autolampen bij mistig weer vindt zijn grond in de geringe verstrooiing van geel licht.