is in de strafrechtwe tenschap de algemeene naam voor de strafbare hulp, die aan een misdadiger, na de voltooiing van zijn misdrijf, door een derde verleend wordt en die er toe strekt hem de voordeelen van zijn misdrijf te verzekeren, of hem aan strafvervolging te onttrekken. B. moet als zelfstandig misdrijf strafbaar gesteld worden, aangezien het niet mogelijk is den schuldige, die zijn hulp eerst na de voltooiing van het misdrijf verleent, als medeplichtige of als mededader te straffen.
1° N e d. Recht. Het eigenlijke begunstigingsmisdrijf is omschreven in art. 189 W.v.S. Dit art. verbiedt het opzettelijk verbergen, of bij zijn vlucht behulpzaam zijn van iemand, die schuldig is aan of vervolgd wordt ter zake van een misdrijf, alsook het vernietigen, wegmaken enz. van voorwerpen, waarmede of waarop een misdrijf gepleegd is, of van andere sporen van een misdrijf (max. straf: zes maanden gev. straf of 300 gld. boete). Intusschen is dit misdrijf niet opgenomen in Titel XXX van Boek II (art. 416—420), die het opschrift „Begunstiging” draagt. Hierin worden behandeld > heling en een tweetal drukpersdelicten, waarvoor de naam b. hierom minder passend is, omdat zij over het algemeen niet gepleegd worden met het oogmerk een misdadiger te begunstigen, doch veeleer uit winstbejag.
2° B e l g. Recht. De Belg. wet noemt als begunstigingsmisdrijven: a) verschillende soorten van > heling, nl. van personen, van lijken, van kinderen, van onrechtmatig verworven voorwerpen, van goederen eens gefailleerden; b) het bevorderen of vergemakkelijken van de ontucht, het bederf of de prostitutie van een minderjarige, ten einde eens anders driften te voldoen.
Collin/Weitjens.
