een steenharde massa, die verkregen wordt door branden, d.i. hoog verhitten van leem, klei, pijpaarde, kaolin (zuiver witte Chineesche klei). Het hoofdbestanddeel van al deze stoffen is een aluminiumsilicaat van de chemische samenstelling Al203.2Si02.2H20.
De grondstof wordt met water tot een kneedbare massa aangemaakt en dan tot voorwerpen verwerkt. Bij langzame verhitting geven deze dan eerst het toegevoegde water af en bij hoogere temp. tevens het chemisch gebonden water (480°— 600°). De overblijvende stof vormt een harde massa en heet a. Het is poreus en moet om te kunnen worden gebruikt eerst worden bedekt met een glazuur. Uitgaande van kaolin verkrijgt men zuiver wit aardewerk. Naarmate het uitgangsproduct verontreinigd of opzettelijk vermengd is met andere gekleurde stoffen, is ook het a. gekleurd.
Een groot deel van het a. wordt verwerkt tot porcelein. Het normaal gebruikte a.-mengsel bestaat voor ongeveer 50% uit klei, 25% kwarts en 25% veldspaat. zie Porcelein, zie Ceramiek.v. d. Beek.