(niet te verwarren met aanschouwingsonderwijs) profiteert zooveel mogelijk van de zinnelijke waarneming der leerlingen en van hun concrete voorstellingen; des te meer, naarmate de kinderen jonger zijn en dus sterker op het zinnelijke zijn ingesteld. Direct aanschouwelijk is men door de dingen, die men wil leeren kennen (voorwerpen, verschijnselen, werkingen), in natura te vertoonen; indirect bij gebruikmaking van platen, modellen, teekeningen, lichtbeelden.
De eisch der aanschouwelijkheid vraagt allerlei leermiddelen, vooral bij fantasievakken als aardrijkskunde en geschiedenis, en voor meer abstracte stof als rekenen, godsdienstonderwijs. Ook het woord-zonder-meer kan nog tot op zekere hoogte aanschouwelijk zijn, nl. door mimiek en pantomimiek, concrete vergelijkingen, illustreerende voorbeelden, parabels, aansluiting bij de dagelijksche ervaring der leerlingen. Vooral bij de catechese is dit noodzakelijk, wil men niet. tot verbalisme vervallen. Rombouts.