was, in het jaar 1572, Kapitein te Haarlem, en verdient dat zijn naam in zegening gedagt worden, om zijn gehouden gedrag, geduurende de strenge belegering dier Stad. Hij was van geboorte een Franschman, ongemeen zacht van aart, doch niettemin dapper; waarvan de Spaanschen, menigmaal, de blijken ondervonden hebben.
Zijne gewoonte was, in de aanvoering van zijn volk, zig van een stormhoed en zwaard te bedienen; doch iet zonderlings was het, dat hij, na de grootste hitte van den strijd, thuis komende, terstond even bedaard was als te vooren. Na veelvuldige blijken van dapperheid gegeeven te hebben, viel hij in ’t ziekbedde, geraakte in zeer diepe overdenkingen over het ongelukkig leven der menschen, en werd over al het bloedvergieten met de grootste ontroering aangedaan. De felle beweeging zijner hartstogten deed hem zijn leven eindigen. Waarlijk, zegt HOOFT, een groote verwisseling van strijdige hartstogten, in een en denzelven braven geest.
Zie HOOFT, Nederl. Historie, fol. 312.
