Zwavel vormt vele verbindingen. Aan de lucht verbrandt hij tot gasvormig zwaveldioxide (SO,), dat een verstikkende geur heeft en desinfecterend werkt.
Uit SO2 maakt men zwaveltrioxide (S03). Deze stoffen zijn zuurvormende oxiden: SOj vormt met water H2SO2, zwaveligzuur; S03 geeft dan H2S04, zwavelzuur. De zouten van zwaveligzuur zijn sulfieten; die van zwavelzuur sulfaten. De sulfieten, zwaveldioxide en zwaveligzuur zijn reductiemiddelen en werken ontsmettend. Zwavelzuur wordt zeer veel gebruikt, b.v. in de aardolie-industrie en bij de bereiding van kunstmest, kunstzijde, sulfaten, springstoffen, kleurstoffen, geneesmiddelen, enz. Zwavelzuur is een sterk zuur, dat in het groot bereid wordt, o.a. uit zwavel of pyriet, waar men eerst SO2 uit maakt, daaruit S03, dat met water zwavelzuur geeft.
Zwavelwaterstof of waterstofsulfide (H2S) is een zwak zuur; de zouten daarvan heten sulfiden. Het is een kleurloos, vergiftig gas met een onaangename geur, dat ontstaat als eiwithoudende stoffen (die zwavel bevatten) rotten. In scheikundige laboratoria maakt men het op kleine schaal uit ijzersulfide (zwavelijzer (FeS)) en zoutzuur.
