In tegenstelling tot de enkelvoudige vruchten, waarbij uit één bloem ook slechts één enkele vrucht (kers, tomaat) ontstaat, ontstaan bij de verzamelvruchten uit één bloem verscheidene vruchten, die er echter als een enkele vrucht uitzien en ook als geheel loslaten. Dit is natuurlijk slechts mogelijk wanneer in de bloem meer dan één vruchtbeginsel aanwezig is.
Verzamelvruchten zijn b.v. de framboos en de braam. Daarbij ontstaan uit de afzonderlijke vruchtbeginsels kleine steenvruchten, die stevig tot een besachtige verzamelvrucht zijn verbonden. De stijlen blijven behouden. Bij rijpheid laat de bes als één geheel van de kegelvormige bloembodem los, die niet mee opgegeten wordt. Bij de aardbei zitten kleine nootjes op de bloembodem, die in een vlezig produkt overgaan. Verzamelkokervruchten bezitten de appelachtigen, b.v. appel, peer en kwee.
Bij deze vruchten worden de vruchtbladen perkamentachtig en vormen het oneetbare klokhuis; dit wordt door de vlezig wordende bloembodem stevig omgroeid. Vaak noemt men ook vruchtwijzen die uit verscheidene bloemen ontstaan zijn en wier vruchten zo opeengedrongen staan dat zij er als één enkele vrucht uitzien, verzamelvruchten, b.v. vijgen en moerbeien (zie vijgeboom en moerbeiboom) en ananas-, zie ook schijnvruchten.
