stannum (Sn), een zilverwit metaal, dat ondanks aantasting in de buitenlucht blank blijft, omdat het ontstane oxide een dun en doorzichtig laagje vormt. Het belangrijkste erts, tinsteen (onzuiver tindioxide (SnO2), wordt vooral gevonden in Azië (Maleisië, Indonesië, China, Thailand); verder in Bolivia en Zaire.
Hieruit bereidt men door reductie tin, dat voor bekers, serviesgoed, tuben en in legeringen (brons, lettermetaal, soldeer) wordt gebruikt. Blik is ijzer dat met een laagje tin is bedekt; men verpakt er levensmiddelen in (conservenblikjes). Tin vertoont allotropie: wit tin (het metaal tin) gaat beneden 13° C langzaam over in grijs tin, een los poeder. Hoe lager de temperatuur is en hoe vaker tin beneden 13 0 C komt, hoe verder dit gaat. Tinnen voorwerpen kunnen daardoor tenslotte geheel worden vernield (tinpest). Als men tinnen staven of platen buigt, hoort men het tin schreeuwen.
Dit geluid ontstaat doordat kleine kristallen in het tin langs elkaar schuren. Bladtin, zeer dunne vellen tin, werd vroeger als verpakkingsmateriaal gebruikt (zilverpapier). Tegenwoordig gebruikt men hiervoor stanniool.
