Bronwater, rivierwater en leidingwater bevatten opgeloste zouten (b.v. kalk en gips); dergelijk zouthoudend water noemt men hard water. Regenwater noemt men zacht water.
De hoeveelheid aan opgeloste zouten bepaalt de hardheidsgraad. Zeep vormt met deze zouten niet schuimende, vaste verbindingen; pas als de aanwezige zouten gebonden zijn kan de zeep gaan schuimen. Ontharding van het water is belangrijk voor de technische industrie, b.v. tegen ketelsteen. Erwten kunnen in hard water niet geweekt worden; het water dat een brouwerij gebruikt moet weinig kalk, het water dat een suikerfabriek gebruikt moet weinig gips bevatten. De hardheid van water wordt uitgedrukt in zogenaamde Duitse graden (DH) of in milli-equivalenten per liter.
