(pseudoniem van W. J.
M. A. Asselbergs, 1903-1968), veelzijdig katholiek letterkundige, cultuur- en literatuurhistoricus, die in brede kringen respect afdwong. In zekere zin was Van Duinkerken de voortzetter van het werk van Alberdingk Thijm. Als leider van de katholieke jongeren na 1925 was zijn streven erop gericht de onbekrompen katholieke beginselen in heel het maatschappelijke, culturele en letterkundige leven ingang te doen vinden. Als dichter publiceerde hij o.a. „Lyrisch Labyrinth”, „Hart van Brabant”, „Tobias met de Engel”, waarin het zuidelijke enthousiasme geleidelijk een verinnerlijking en een grotere diepgang kreeg; als essayist schreef hij met verstandelijke, vaak polemische vurigheid, o.a. „Verdediging van Carnaval”, „De mensen hebben hun gebreken”, „Hedendaagsche ketterijen”, „Verscheurde christenheid”, „Legende van de tijd” en het opmerkelijke autobiografische werk „Brabantse Herinneringen”.
