(2,2 milj. inwoners), naar Keizer Constantijn de Grote (ca. 325) genoemd, het vroegere Byzantium, tegenwoordig is de Turkse naam Istanboel. Het ligt op de Europese oever op een strategisch belangrijke plaats aan de Bosporus, de smalle zeestraat tussen de Zwarte en de Egeïsche Zee.
Europa en Azië ontmoeten elkaar hier op de geringe afstand van een paar km. Mensen van allerlei nationaliteit worden hier aangetroffen. Het Europese gedeelte van de stad verschilt weinig van de andere grote steden in Zuid-Europa. Het oude Turkse gedeelte daarentegen wordt beheerst door de slankeminaretten van de moskeeën en is onoverzichtelijk-oosters gebouwd. Daar verheft zich ook de koepel van de Hagia Sophia, die vóór de verovering van de stad door de Turken (1453) een christelijke kerk was. Overal komt men sporen van de oudheid van de stad tegen. Grieken en Romeinen hebben eraan gebouwd en hebben er geheerst, tot de Tinken, een nomadenvolk uit Toerkestan, na de verovering van Klein-Azië hier naar Europa overstaken. Meer dan duizend jaar lang (van 325 tot 1453) had de stad door machtige muren en wallen zich tegen mohammedanen weten te handhaven. Aan haar ligging heeft de stad haar betekenis te danken.
