Boutens, pieter cornelis

betekenis & definitie

(1870-1943), Nederlandse dichter, die zijn platonische gedachtenwereld in gevoelige taal met intense vorm- en woordbeheersing weergeeft, b.v. „Vergeten liedjes”, „Carmina”, „Sonnetten”, „Zomerwolken”. Op fraaie wijze bewerkte hij de middeleeuwse legende beatrijs”. Ook vertaalde hij vele klassieke werken, b.v. „Agamemnon” van Aischylos, „Tasso” van Goethe en ,,Odyssee” van Homerus.