vijfde fase op het Achtvoudige Yogapad van Patanjali. Het verzamelen/binnenhouden van de zinnen en gedachten.
Iemand is verloren als hij geen meester is over zijn geest en gedachtenleven, maar degene die door middel van Pranayama zijn essentie binnenhoudt en zijn gedachten niet ongecontroleerd de ether in slingert, is bevrijd van de tirannie van de onophoudelijke gedachtenstroom. Iemand die net met P. begint, dwz dat hij tracht die stroom van gedachten te stuiten, komt tot de ontstellende ontdekking dat hij eigenlijk niets anders doet dan de gehele dag in zichzelf lopen praten. Eerst denkt hij dat hij dat sedert p. is gaan doen, maar moet later tot het besef komen dat hij zich nu pas realiseert dat hij het doet. De ene gedachte volgt de andere op en nooit komt er een eind. Alleen de yogi weet waar op te houden. Dat is zijn kracht.
Hij damt de gedachten af door middel van concentratie en vraagt zich af wie het is die dat alles denkt. Mantra-Yoga is ook een goed hulpmiddel om de gedachten af te breken, hoewel niets verdrongen mag worden. De Bhakta heeft het in deze het gemakkelijkst; hij heeft maar één gedachte: de Heer, om Wie alles draait.
