doelgerichte handeling; lot; bestemming. Het woord K. heeft talloze betekenissen, maar in hoofdzaak wordt er onder verstaan het lot dat de mens, wegens de wet van oorzaak en gevolg, voor zichzelf schept.
Er zijn drie soorten van K.: i prarabdha-karma, de emoties, tendenzen en eigenschappen van één individu die hij in dit leven moet uitwerken; sanjithakarma, dat wat aan het begin van iemands leven nog uit een vorig leven is 'overgeschoten'; agamyakarma, het nieuwe K. dat gedurende dit leven verzameld wordt en aan het sanjitha wordt toegevoegd. De wet van K., of de wet van oorzaak en gevolg is een combinatie van de theorieën omtrent voorbeschikking en oorzaak en gevolg, aangezien iemands huidige acties zijn toekomstige bestemming bepalen. K. hangt nauw samen met de Reïncarnatie-gedachte, die inhoudt dat als iemand zijn K. verdraagt, uitwerkt en tot een positief einde brengt, hij er in het volgende leven beter aan toe zal zijn, maw een beter K. heeft verdiend. Dat is de reden waarom in India zelfs de Pariahs berusten in hun lot, als ze tenminste gelovige Hindoes zijn; als hij zijn lot aanvaardt zullen zijn perspectieven in het volgende leven beter liggen. Altijd weer vraagt de westerling: Maar als mijn K. toch al vaststaat, wat heeft het dan voor zin zo of zo te handelen? Ook al staat het K. vast, dan is datzelfde K. nog niet bekend! Niemand weet wat zijn K. is, dus hij doet naar beste weten. Het westen kent echter ook de uitdrukking: Men oogst wat men heeft gezaaid.
Het is ondenkbaar dat iemand negatieve gedachten of emoties zaait, zonder daarvan de wrange vruchten te plukken. Zie ook: Fatalisme.
