Willink, Albert Carel (1900-1983) - Kunstschilder, werd in A. geboren, brak in 1919 zijn studie aan de Technische Hogeschool in Delft af, ging naar Berlijn en volgde daar lessen aan de vrije academie van Hans Baluschek. Hij begon zijn loopbaan als abstract schilder, maar ging al spoedig over tot het magisch-realisme, waartoe ook Pyke Koch, Raoul Hynckes en Kor Postma behoorden. Zijn angstaanjagende landschappen met hoge wolkenhemels, ruïnes en klassieke beelden, stadsgezichten met verlaten huizen en portretten maakten hem beroemd. Pas in 1977 vond in Nederland zijn eerste grote tentoonstelling plaats; daarna zouden er vele volgen.
Hij kwam in het nieuws door de extravagante levenswijze van zijn derde vrouw, Mathilde Willink-de Doelder*, van wie hij in 1977 scheidde en die in datzelfde jaar overleed. Zijn vierde (en laatste) vrouw was de beeldhouwster Sylvia Quiël. Carel Willink liet 318 schilderijen na. In 2000 werd ter gelegenheid van zijn honderdste geboortedag een door zijn vrouw gemaakt borstbeeld van hem onthuld in een plantsoen voor zijn woonhuis aan de Ruysdaelkade.
LIT. Jouke Mulder, Willink's Waarheid, 1983; Michiel Koolbergen, In de ban van Bomarre, 1984; Paul Arnoldussen en Annemarie de Wildt (red.), Stadsgezichten; honderd grote Amsterdammers uit de twintigste eeuw, 1999.
