Lloydgebouw - Ondanks de Eerste Wereldoorlog liet de Koninklijke Hollandsche Lloyd* (K.H.L.) tussen 1917 en 1921 op de plaats van de Ramskooi (zes oude huizen aan de Prins
Hendrikkade en de Martelaarsgracht) voor 4,5 miljoen gulden een kantoorgebouw bouwen, volgens het ontwerp van Evert Breman (1859-1926). Maar in de crisisjaren na de Eerste Wereldoorlog ging ook de K.H.L. achteruit. Het nieuwe hoofdkantoor, wel "het gebouw met de gouden hekken" en "het zeekasteel" genoemd, deed slechts een jaar dienst, waarna men zich terugtrok op een veel kleinere kantoorruimte aan de Oostelijke Handelskade 12. Na dit vertrek kreeg het Lloydgebouw een andere bestemming. De gemeente huisvestte er enige tijd haar ambtenaren van het Energiebedrijf* en in 1952 nam de firma Blom en van der Aa er haar intrek. Maar ook deze firma vertrok en het Lloydgebouw stond jaren leeg. In 1979 zou het gebouw in opdracht van het Hamburgse concern Albingia met de grond gelijkgemaakt worden. Er zou een nieuw kantorencomplex met een aantal woningen en winkels verrijzen. Het architectenbureau De Vlaming, Salm en Fennis (de bouwers van het Hiltonhotel*) ontwierp een bouwplan, dat door de Commissie voor de oude stad werd goedgekeurd.
Er werd een nieuwbouw- annex sloopvergunning verstrekt en Albingia begon met de sloop van het kostbare interieur. Een deel van de lambriseringen, lampen en tegeltableaus werd in ons land geveild. De rest ging naar Duitsland. Tegen de afbraak rezen tal van protesten (o.a. van de Bond Heemschut*). Deze protesten hadden succes en nog in 1979 liet Albingia het hele project varen. Brederode Vastgoed N.V. uit Utrecht kocht het gebouw en gaf eind 1979 opdracht aan het A'damse architectenbureau Spaargaren en Van Krieken een verbouwingsontwerp te maken. In het Lloydgebouw, dat een pendant vormt van het Victoriahotel*, kwam in 1982 het Kadaster*. De tegenwoordige K.H.L. is een voortzetting van de in 1935 opgeheven rederij (zie ook: Lloyd Hotel).
LIT. H.J.M. Roetemeijer, Het Lloydhotel en de Zuid-Amerikalijn, O.A. 1969, 40; Gerrit Vermeer en Ben Rebel, d'Ailly's Historische Gids van Amsterdam, 2000, 83.
