Leidseplein - Het Leidseplein heeft zich tot het uitgaanscentrum van A. ontwikkeld naast het aloude centrum, het Rembrandtsplein. Ook in vroeger eeuwen is het een verkeerscentrum geweest, een van de oude wagenpleinen*, waar de boeren hun wagens stalden als zij naar de stad kwamen, achter de sinds lang verdwenen Leidsepoort*. De Stadsschouwburg*, het American Hotel* en cafés als Reynders*, Leidseplein 6, waar artiesten en journalisten elkaar treffen, geven het een boeiend karakter. In het kader van de Binnenring* (van Weteringschans via Leidseplein naar Marnixstraat) werd het Leidseplein in 1978 en 1979 grondig overhoopgehaald. Tramsporen en kabels werden vernieuwd, evenals de ondergrondse waterloop van de Lijnbaansgracht*.
Deze reconstructie had vele voordelen, maar bovenal werd door de betere verkeersverdeling de leefbaarheid op het plein vergroot. Het fietsverkeer kan vrijwel ongehinderd het plein in alle richtingen passeren. De schouwburg- en bioscoopbezoekers komen met het openbaar vervoer voor de deur. Door deze reconstructie werd ook de culturele en culinaire betekenis van het Leidseplein en omgeving vergroot. In het voormalige Kantongerecht* kwam het nieuwe theater De Balie* en de Stadsschouwburg werd opgeknapt. Aan de Lijnbaansgracht, tegenover de Melkweg* en naast het politiebureau, kwam bioscoop Cinecenter (Lijnbaansgracht 236). In 1997 werd het plein opnieuw ingericht en verdween het in 1986 geplaatste beeld van Wim Kan* en Corry Vonk naar Scheveningen. In 1998 volgde de renovatie van de Stadsschouwburg.
LIT. M.C. Emeis jr, Leidseplein: om door een binnenringetje te halen, O.A. 1979, 287; H.J.M. Roetemeijer, Hirsch op het Leidseplein, O.A. 1980, 162; Els van Wageningen, Flower- shop Ivy sinds 1898, O.A. 1989, 162; Elsbeth Etty, Leidseplein als navel van de wereld, O.A. 1992, 258.
