een van de grondbeginselen van het joodse geloof zoals die zijn opgesomd door de middeleeuwse wijsgeer Maimonides (1135-1204) luidt als volgt: ’Ik geloof in volkomen vertrouwen aan de komst van de Masjiach (Messias) en zal, al talmt hij ook, dagelijks zijn komst verwachten’.
De benaming ’gezalfde’ had betrekking op een joodse koning of hogepriester omdat zij bij hun ambtsaanvaarding met olie werden gezalfd, als onderdeel van de ceremoniële bevestiging. Zo kreeg de term de betekenis: ’iemand die uit zijn volk is verkozen tot een hoge bestemming’. Dezelfde term gebruikt het joodse volk ook voor de persoon die, bezield door God en Gods macht, het joodse volk zal verlossen en een nieuw tijdperk van geluk voor heel de mensheid zal inluiden. De Messias wordt in de ware zin des woords door God gezalfd en benoemd.
Wat zullen dan de taken van de Messias zijn? In het algemeen gesproken brengt de Messias drie dingen tot stand, die hun uitwerking hebben op het leven van ieder mens afzonderlijk, op het joodse volk en op de gehele mensheid. De rechtschapenen zullen in het gelijk worden gesteld en beloond, tewijl de zondaars hun gerechte straf zullen krijgen. Het lijdende joodse volk zal uit de vier hoeken van zijn ballingschap worden bijeengebracht en weer gevestigd in het oude land. Tenslotte zal een tijdperk van vrede en geluk aanbreken voor alle mensen die de heerschappij van die ene God zullen erkennen.
De Messias stond de profeten duidelijk voor ogen. Hij zou een afstammeling zijn van David, die koning was naar Gods wil; Jes. 11:1-5 schrijft daarover. Jesaja schetst daar de ideale mens, Gods gezalfde, maar men moet er nota van nemen dat de Messias geen bovennatuurlijk wezen is en zeker niet goddelijk. Altijd wanneer in het jodendom de figuur van een Messias wordt beschreven, is het een man die door God met een speciale bezieling is begiftigd om Gods boodschap op aarde te brengen.
Vele moedige mannen, vrouwen en kinderen traden de dood tegemoet met liederen op hun lippen, zingend over de Messias. In de geschriften van de profeten en joodse leraren wordt niet alleen de komst van één persoon benadrukt maar tegelijk met hem een tijdperk van vrede en goede wil, dat door de inspanning van alle mensen tot stand zal komen.
Nauw verbonden met de hoop op de komst van de Messias is het op de toekomst gerichte ideaal van de jood, die bidt voor de vestiging van het koninkrijk Gods, dat is de mensenwereld zoals die naar Gods bedoeling zou moeten zijn, waaruit alle kwaad van de mens is verwijderd. Deze hoop is uitgedrukt door de profetieën van Jesaja en Micha in Jes. 2:2-4 en Micha 4:4. De joden die deze leer van het oude geloof trouw blijven, hebben voortdurend een ideaal voor ogen dat hun dagen kan vullen met een praktisch programma van bezigheden die zullen bijdragen tot de opbouw van het koninkrijk Gods op aarde.
