Pindus (Πινδος), het vrijwel ontoegankelijke noord-griekse kalknebergte dat → Thessalië van Epirus scheidt. De Pindus in ruimste zin strekt zich over een lengte van ca. 200 km uit van de huidige albanese grens in het noorden tot aan Aetolië in het zuiden.
De verschillende delen van het gebergte hadden in de oudheid, evenals tegenwoordig, afzonderlijke namen, maar deze zijn vaak moeilijk te identificeren. De hoogste top van de Pindus, de Tymphe (thans Smolikas) in het uiterste noorden, ligt 2637 m boven de zeespiegel, vele andere toppen reiken tot ver boven de 2000 m.De ontoegankelijkheid van de Pindus wordt vooral veroorzaakt door de ontelbare kronkelende dalen met steile wanden, waardoor passen vrijwel ontbreken. Zowel in de oudheid als tegenwoordig benut men praktisch uitsluitend de Zygos- of Metsovon-pas (ca. 1600 m) op de route van Tricca (Trikkala) in Thessalië naar Dodona (ten zuiden van het moderne Jannina) in Epirus.
Lit. E. Oberhummerf PRE 20, 1700-1704). Philippson/Kirsten 2, 131-201. - A. Philippson, Thessalien und Epirus. Reisen und Forschungen im nördlichen Griechenland (Berlin 1897).
[Nuchelmans]
Pionius (Πιονιος), presbyter te Smyrna, gemarteld ca. 250 onder keizer Decius (volgens Eusebius, Historia ecclesiastica 4, 15, 46v onder Marcus Aurelius, hetgeen echter onjuist is). Op zijn naam staat ten onrechte een Vita Polycarpi, die waarschijnlijk ca. 400 is geschreven. Het Martyrium Pionii, zoals wij het kennen, is sterk bewerkt; een griekse tekst werd in 1896 in een venetiaanse codex ontdekt, de latijnse was reeds langer bekend en o.a. door Ruinart uitgegeven.
Lit. Uitgaven: O. von Gebhardt, Acta martyrum selecta (Berlin 1902) 96-114. E. Schwartz, De Pionio et Polycarpo (Göttingen 1905). - H. Grégoire, Les persécutions dans l’Empire romain (Bruxelles 1951) 157-160. M. Sordi, La data del martirio di Policarpo e di Pionio e il rescritto di Antonino Pio (Rivista di Storia della Chiesa in Italia 15, 1961, 277-285). [Bartelink]
