Romeins keizer van 15 januari tot 16 april 69 nC. Marcus Salvius Otho, geboren in 32 nC, was gehuwd met Poppaea Sabina.
Toen zijn vriend → Nero deze tot vrouw wenste, ontdeed hij zich van zijn rivaal door Otho tot stadhouder van Lusitania te benoemen. Na Nero’s dood keerde Otho vandaar samen met → Galba, die hij steunde, terug (68). Hij verwachtte door Galba geadopteerd te worden, maar deze koos Piso. Otho wist de cohortes praetoriae voor zich te winnen; deze riepen hem tot keizer uit en vermoordden Galba. Otho vond aanhang in Egypte, Africa en bij de legioenen aan de Donau en de Eufraat. De troepen in Germania echter gaven de voorkeur aan → Vitellius en trokken de Alpen over. Bij Bedriacum werd Otho door Vitellius’ leger beslissend verslagen, waarop hij de hand aan zichzelf sloeg.Otho’s langdurig bewind in Lusitania was voortreffelijk. De goede kwaliteiten als regent die hij kennelijk bezat, heeft hij tijdens zijn korte regering te weinig kunnen tonen. Stellig is zijn persoon door Tacitus en andere auteurs veel te ongunstig beschreven.
Lit. Tacitus, Historiae 1-2. Suetonius, O. Plutarchus, O. - A. Nagl (PRE 1 A, 2035-2055). - L. Paul, Kaiser Marcus Salvius O. (Rheinisches Museum 57, 1902, 76-136).
P. Zan- can, La crisi del principato nell’anno 69 d.C. (Padova 1939). F. Klingner, Die Geschichte Kaiser Othos bei Tacitus (Verhandlungen Sachs. Akad. Wiss. zu Leipzig, Philologisch-historische Klasse 92, 1, 1940 = Studiën zur griechischen und römischen Literatur, Zürich 1964, 605-624).
G. Corradi, Galba, Otone, Vitellio (Rome 1941). H. Drexler, Zur Geschichte Kaiser Othos bei Tacitus und Plutarch (Klio 37, 1959, 153-178). B. Stolte, Pro Othone (Tijdschrift voor Geschiedenis 85, 1972, 489-494).
Id., Tacitus on Nero and Otho. (Ancient Society 4, 1973, 177-190). [A. J. Janssen]
