Osroëne of Osrhoëne (Οσροηνη, Ορροηνη), hellenistische en romeinse naam van een landstreek en koninkrijk in het noordwesten van Mesopotamië, ten oosten van een grote bocht in de middenloop van de Eufraat, die de noord-, west- en zuidgrens van Osroëne vormde. In de 2e eeuw vC maakte dit gebied zich onafhankelijk van de heerschappij der Seleuciden en werd een zelfstandig koninkrijk onder de dynastie der Abgariden (zie Abgar), met Edessa als hoofdstad.
Als bufferstaat, sinds Crassus’ nederlaag bij het in Osroëne gelegen Carrhae (53 vC) aanvankelijk vazal van de Parthen en later beurtelings van Rome en de Parthen, speelde het koninkrijk een belangrijke rol in de langdurige strijd tussen beide rijken. Na de romeinse zege van 166 nC wederom onder romeins protectoraat, werd het tenslotte in 216 nC door Caracalla als provincie Osroëne bij het romeinse rijk ingelijfd. Tijdens de regering van koning Abgar IX (179-214 of 216) ging het grootste deel van de bevolking van Osroëne, die hoofdzakelijk uit Arameeën bestond, tot het christendom over. [Nuchelmans]
