Nereïden (Νηρηιδες), de vijftig, of volgens andere bronnen honderd dochters van Nereus en Doris; bij name zijn er o.a. uit Homerus en Hesiodus meer dan vijftig bekend. De Nereïden genoten vooral verering bij de zeelieden, die zij beschermden tegen schipbreuk.
In de beeldende kunst worden ze vrijwel nooit als wezens met visse- of slangelijven voorgesteld, maar altijd als mensen, in de oudste tijden geheel gekleed, na ca. 400 vC ook vaak met ontbloot bovenlichaam. Veel afbeeldingen hebben betrekking op mythen rond → Achilles en Thetis, welke laatste zelf een Nereïde was.Lit. Homerus, Ilias 18, 38-49. Hesiodus, Theogonie 240-264. - P. Weizsacker (Roscher 3, 207-240). G. Herzog-Hauser (PRE 17, 1-23). - F. Fischer, Nereiden und Okeaniden in Hesiods Theogonie (Halle 1934). [Schouten]
