Mythografen (μυθογραφοι), reeds in de oudheid gebruikte benamng voor auteurs die mythen en sagen verzamelden, meestal ook systematiseerden en soms van kritische beschouwingen voorzagen. Als de oudste bekende mythograaf kan → Hesiodus gelden.
Ook de meeste → logografen (2), zoals Acucilaüs van Argos, Hellanicus van Mytilene, Hecataeus van Milete en Pherecydes van Athene, die mythen en sagen in hun geschiedverhalen verwerkten, kunnen tot de mythografen worden gerekend. De eerste systematische compendia van de gehele griekse mythologie of van delen daarvan werden, voor zover we kunnen nagaan, in de 4e eeuw vC vervaardigd: zie Palaephatus, Dicaearchus en Philochorus. Alexandrijnse geleerden als → Callimachus, Hegesianax en Ister beoefenden het genre op een wetenschappelijker basis.De bewaard gebleven mythografische handboeken zijn alle derderangs bewerkingen van oudere tractaten en dateren pas uit de romeinse keizertijd. De bekendste zijn de aan Apollodorus (5) van Athene toegeschreven, in het grieks gestelde, Bibliotheca, het latijnse handboekje van → Hyginus (2), de griekse verzameling gedaanteveranderingen van → Antoninus Liberalis en drie boeken Mitologiae van een zekere Fulgentius uit de 5e eeuw nC. Gelukkig zijn de griekse en romeinse mythen en sagen ons ook uit andere bronnen bekend, met name uit de poëzie en uit de beeldende kunst.
Lit. Uitgaven: R. Wagner e.a., Mythographi Graeci 1-3 (Leipzig 1894-1902; 12 1926). Zie Hyginus, Apollodorus (5). - C. Wendel (PRE 16, 1352-1374). [Nuchelmans]
