Lindum (Λινδον), romeinse legerplaats en stad in Britannia, gelegen in het gebied der Caritani op de noordelijke oever van de Witham ca. 200 km ten noorden van → Londinium (Londen); thans Lincoln. Spoedig nadat de romeinse legers ca. 45 nC de Severn-Trent-linie hadden bereikt, legden ze in Lindum een versterkt kamp aan voor de [i]legio
IX Hispana[/i]; nadat deze in 71 naar Eburacum (York) was overgeplaatst, verbleef in Lindum enkele jaren de legio II Adiutrix. Ca. 90 werd op de plaats van het legioenskamp een colonia gesticht voor veteranen van de legio IX. In de 2e eeuw werd deze nederzetting met een stenen muur omgeven, in de 3e eeuw werd haar omvang verdubbeld. In de 4e eeuw was Lindum bisschopszetel en vermoedelijk ook hoofdstad van de door Diocletianus opgerichte provincie Flavia Caesariensis. De vestingstad bleef een belangrijk centrum tot kort na 400, toen de Romeinen Britannia verlieten.
Lit. I. A. Richmond, The Roman City of Lincoln (Archaeological Journal 103, 1947, 26-56). D. F.
Petch, Excavations at Lincoln 1955-1958 (ib. 117, 1960, 40-70). S. S. Frere, Britannia, A History of Roman Britain (London 1967) passim. [Nuchelmans]
