Labraunda (Λαβραυνδα), plaats van een beroemd Zeus-heiligdom in Carië, gelegen op een waterrijke en boomrijke hoogvlakte ca. 45 km ten westen van Milete en ca. 15 km ten noorden van Mylasa, waarmee het bijzondere relaties onderhield en waarmee het door een ’heilige weg’ verbonden was. In het heiligdom werd sinds het 2e millennium vC een inheemse mannelijke godheid vereerd, die door de Grieken en de gehelleniseerde Cariërs Λαβρανυνδος of Στρατιος werd genoemd.
Het eerste epitheton schijnt verwant te zijn met het kleinaziatische woord → labrys; het cultusbeeld was gewapend met een dubbele bijl, waarvan elders in het heiligdom ook afbeeldingen zijn gevonden.Zweedse opgravingen hebben sinds 1948 belangrijke resten aan het licht gebracht van het over vier terrassen verdeelde complex, dat hoofdzakelijk uit de 4e eeuw vC dateert (o.a. van het tempelgebouw, propyleeën, zuilenhallen, feestzalen en magazijnen) als-mede een aantal interessante griekse en carische inscripties. Het heiligdom schijnt in de 4e eeuw nC verwoest en verlaten te zijn.
Lit. R. Ganszyniec (PRE 12, 277-282). W. Drexler (Roscher 2, 1815-1818). K.
Jeppesen (EAA 4, 440-442). - K. Jeppesen/ J. Crampa/P. Hellström/A. Westholm, L. Swedish Excavations and Researches (Lund 1955w; vier afleveringen verschenen).
A. Laumonier, Les cultes indigènes en Carie (Paris 1958) 45-101. [Nuchelmans]
