Traditionele vocalisatie van de naam van een noordsyrisch staatje of land die in de eigen inscripties als j’dj wordt weergegeven. De hoofdstad Sam’al, het huidige Zinçirli, was zetel van een eigen dynastie; zij is rond het begin van deze eeuw opgegraven.
In het locale paleis kwam belangrijke architectuur aan het licht en voorts gebeeldhouwde en van inscripties voorziene orthostaten. De uitvoerige inscripties geven belangrijke informatie inzake een kleine staat in de 9e en 8e eeuw vC onder de dreiging van de assyrische macht. Zij zijn in verschillende talen geschreven: de oudste, van Kilamuwa (KAI 24-25; eind 9e eeuw vC), in het als officiële schrijftaal gebruikte phenicisch; twee jongere (de Hadad-stèle van Panamuwa I uit ca. 750 vC en een stèle door Barrakib voor zijn vader Panamuwa II opgericht uit ca. 730; KAI 214-215) in een eigen taal, die men niet zonder meer als oud-aramees met phenicische beïnvloeding mag bestempelen; de laatste (een orthostaat van Barrakib voor zichzelf; KAI 216) in het oud-aramees.De vocalisatie van de naam van het land Jaudi heeft tot een soms hinderlijke verwarring van dit landje met Juda geleid, met name bij de interpretatie der assyrische koningsinscripties.
Lit. F. von Luschan, Ausgrabungen in Sendschirli 1-4 (1893- 1911). B. Landsberger, Sam’al (Ankara 1948). H. Donner/ W.
Röllig, Kanaanäische und aramäische Inschriften (Wiesbaden 1964) 24-25, 214-216. R. D. Bamett, The Gods of Zinjirli (Compte-Rendu 11e Rencontre Assyr., Leiden 1964, 59- 86). H. Tadmor, Azriyau of Yaudi (Scripta Hiersolymitana 8, 1964, 233-271).
J. Friedrich, Zur Stellung des Jaudischen in der nordwestsemitischen Sprachgeschichte (Assyriol. Stud. 16, 1965, 425-429). [Veenhof]
