Inarus, grieks Ιναρως of Ιναρω(ο)υς, was, ondanks zijn egyptische naam en die van zijn vader, Psammetichus, volgens Thuc. 1,104 een libische vorst (ir.t-n(.t)-hρv-lr.w betekent ’het oog van Horus is tegen hen (de vreemde vijanden) gericht’). Hij leidde in 460 vC de opstand van de Egyptenaren tegen Artaxerxes I en versloeg, met de hulp van een atheense vloot, de Perzen te Papremis, een niet geïdentificeerde plaats in de West-Delta.
De satraap Achaemenes, oom van Artaxerxes, en de griekse bevelhebber Charitimides vonden er de dood. De rest van het perzische leger trok zich terug binnen de stad Memphis. Inarus belegerde hen daar met de egyptische en griekse troepen en veroverde de twee-derden van de stad, doch de Perzen hielden stand totdat de generaal Megabyzus hen enkele maanden later kwam ontzetten. De belegeraars trokken zich terug op een eiland van de Prosopitis (O.-Delta). Eerst in 454 behaalde Megabyzus de overhand. Inarus werd in een veldslag gevangen genomen en naar Susa gevoerd, waar Artaxerxes hem liet kruisigen. Lit. Drioton/Vandier4 603v. F. K. Kienitz, Die politische Geschichte Ägyptens vom 7. bis zum 4. Jahrhundert vor der Zeitwende (Berlin 1953). Bronnen: Thucydides 1, 104-110; Diodorus 11, 71-77. [Vergοte]
