Calydon (Καλυδων), zeer oude griekse stad in het zuiden van Aetolië, gelegen op de westelijke oever van de Euenus, ca. 12 km van de monding.
Calydon wordt reeds in de Ilias zesmaal genoemd en speelt een belangrijke rol in de oudste griekse sagen: zie Meleager, Oeneus, Calydonische jacht. Tijdens de peloponnesische oorlog nog zelfstandig, stond Calydon vanaf 390 vC korte tijd onder achaeïsch gezag, maar maakte sinds ca. 366 deel uit van de aetolische bond, waarin het ambt van strateeg dikwijls in calydonische handen was. De stad verloor al haar betekenis toen keizer Augustus na de stichting van Nicopolis de helft van haar bevolking daarheen deed verhuizen.Deens-griekse opgravingen hebben ten zuidwesten van de antieke stad, waarvan alleen de omwalling (totale lengte ca. 4 km) en de acropolis nog goed te onderscheiden zijn, belangrijke resten van twee heiligdommen aan het licht gebracht: het Λαφριον met tempels (de oudste uit de 7e, de jongste uit de 4e eeuw vC) ter ere van Artemis Laphria en van Apollo Laphrius, en een Hρωον, bestaande uit cultusvertrekken rond een zuilenhof, aangelegd ca. 100 vC.
Lit. L. Vlad Borrelli (EAA 4, 305-307). - E. Kirsten/W. Kraiker, Griechenlandkunde4 (Heidelberg 1962) 766-773. E. Dyggve/E. Poulsen/K. Rhomaios, Das Heroon von Kalydon (Kopenhagen 1934). E. Dyggve, Das Laphrion, der Tempelbezirk von Kalydon (ib. 1948). K. Rhomaios, Κεραμοι της Καλυδωνος (Athene 1951). [Nuchelmans]
