Brundisium (βρεντεσιον), voornaamste havenstad aan de oostkust van Zuid-Italië, gelegen ca. 65 km ten oosten van Tarente; thans Brindisi.
De oorspronkelijk messapische nederzetting, in 266 vC door de Romeinen veroverd, werd in 246 vC een latijnse kolonie, in 89 vC een municipium. Nog in de 3e eeuw vC werd de → Via Appia tot Brundisium doorgetrokken, dat sinds 229 vC (illyrische oorlog) de normale oorlogs- en vredeshaven was voor de verbindingen van Rome met Griekenland en het Oosten. De stad speelde uiteraard een grote rol tijdens de burgeroorlogen: in 49 trachtte Caesar Pompeius de vlucht uit Italië te beletten door Brundisium te bezetten; in de herfst van 40 werd er het verdrag van Brundisium gesloten tussen Octavianus en Antonius. In 19 vC stierf te B. de dichter Vergilius op de terugreis uit Athene.In de keizertijd werd de stad verfraaid met vele grote gebouwen; hiervan is echter zo goed als niets meer over. Aan het eind van de Via Appia verrezen in de 2e eeuw nC twee 19 m hoge zuilen, waarvan er nog een overeind staat. De opgegraven beelden en sculptuurresten bevinden zich in het stedelijk museum. De haven van Brundisium staat afgebeeld op de zuil van Traianus te Rome. De munten van de stad vertonen op de voorzijde Neptunus en een kleine Victoria, op de achterzijde een dolfijn met een lierspeler op zijn rug.
Lit. C. Hülsen (PRE 3, 902-906). L. Rocchetti (EAA 2, 173v).
P. Camassa, La Romanita di Brindisi (Brindisi 1934). [Nuchelmans]
