(Karl), Duits theoretisch physicus (Würzburg 5 Dec. 1901), werd in 1927 hoogleraar in de theoretische natuurkunde te Leipzig, in 1941 te Berlijn en in 1946 te Göttingen. Hij droeg bij tot de moderne natuurkunde, doordat hij één der grondleggers is geweest der zgn. matrices-rekenwijze in de quantum-mechanica.
Hij is verder de opsteller van de onzekerheidsrelaties* (1927). Hij schreef Die physikalischen Prinzipen der Quantentheorie (1930, 3de dr. 1948), waarvoor hem de Nobelprijs voor natuurkunde in 1932 werd toegekend. Later heeft hij o.a. belangrijke bijdragen tot de kernphysica* geleverd.Bibl.: Wandlungen in d. Grundlagen d. exakten Naturwiss. (1935, 8ste dr., 1948); Die Physik der Atomkerne (1943, 3de dr. 1948); Vorträge über kosmische Strahlung (1943).
